Boekennieuws.

Zoran Drvenkar stelt je in zijn boek Jij voor aan een seriemoordenaar, een groep drugsgebruikende meiden en louche vader die in drugs handelt. Hij stelt je voor aan jezelf – want jij bent alle hoofdpersonen. En dat is vermoeiend zeg. De grote truc van Drvenkar is de lezer aanspreken alsof hij de hoofdpersoon is. Jij bent de seriemoordenaar, jullie zijn de groep meiden, jij bent the boss. Het verrast, het is interessant. Zoiets zie je niet vaak. Geïntrigeerd lees je verder, je wilt zien wat je verder allemaal gaat doen en beleven. Maar na een tijdje gaat het vervelen. Iemand vertelt je continu wat je aan het doen bent, wat je denkt, wat je wil. Je bent niet de hoofdpersoon, je bent een compleet onvrijwillige passagier in het hoofd van de hoofdpersoon. Je heb alleen maar te kijken naar wat jouw handen doen. Het is een moedige poging, en afgezien van die nare tweede persoon schrijft Drvenkar best goed. Zijn verhaal is knap geweven, zijn karakters doen interessante dingen en zijn stijl is fris en direct. Je moet jezelf als schrijver ook vooral blijven uitdagen, en dat heeft Drvenkar gedaan. Maar soms pakt dat minder goed uit. Is het boek dan nog steeds het lezen waard? Zeker. Het vereist alleen meer inspanning. Want de schrijver ook nog eens een fiks aantal pagina’s geschreven, en je zult je over je gevangenschap heen moeten zetten. Dit is geen boek om in één ruk uit te lezen De verbanden die de schrijver legt zijn ingenieus en maken het verhaal een stuk fijner om te lezen. Je hebt in al die pagina’s genoeg ruimte om de karakters goed te leren kennen, en de manier waarop de verhalen in verhouding met elkaar staan maakt die tijd een goede investering. Dit is geen boek om in één ruk uit te lezen, want zo nu en dan heb je de tijd nodig om even na te denken. Dit boek werkt als een lachspiegel. Je ziet jezelf, maar je bent het eigenlijk niet helemaal. Als jij je arm omhoog beweegt, vertikt je spiegelbeeld hetzelfde te doen. Het is even leuk, maar je moet wel heel graag naar jezelf kijken om het lang vol te houden. Al moet wel gezegd worden dat dit een hele intrigerende lachspiegel is.