Boekennieuws.

En wederom moet de wereld afscheid nemen van een groots artiest. Een schrijver die realisme en fantasie op fantastische wijze liet samensmelten en tot een geheel nieuwe wereld wist te kneden. Gabriel Garcia Marquez kampte al enige tijd met gezondheidsproblemen en was in het ziekenhuis opgenomen. Ondanks berichten dat hij goed reageerde op de medicatie, is de schrijver op 87-jarige leeftijd overleden. Hoewel Marquez een rijk oevre had opgebouwd, heb ik hem slechts van één roman leren kennen: Honderd jaar eenzaamheid. Een prachtig boek dat mij deed kennismaken met een bijzonder genre in de literatuur: het magisch-realisme. Ik kende het surrealisme al van de hallucinatoire werken van David Lynch, Marquez liet mij zien hoe het via het geschreven woord kon. Al moet wel worden gezegd dat Marquez’ werk subtieler en sprookjesachtiger is dan dat van Lynch. Met Honderd jaar eenzaamheid ondernam ik een reis die ik niet snel meer zal vergeten. Een reis door een magische wereld waarin van alles mogelijk lijkt. Doden herrijzen uit de dood, tapijten vliegen door de lucht, je kunt het zo gek niet bedenken. Tussendoor weefde Marquez de verschillende lagen door zijn meesterwerk, zonder dat het van invloed was op zijn stijl. Omdat ik het boek in het Nederlands heb gelezen kan ik onmogelijk Marquez’ originele stijl beoordelen, één ding kan ik wel stellen: niet alleen is zijn schrijven toegankelijk, het werkt verslavend. Er zijn niet echt momenten te noemen die onder de categorie “razend spannend” of iets dergelijks vallen, toch wist de Colombiaan mij zijn wereld in te sleuren. Dit was nu iemand die literatuur met de hoofdletter “L” wist te bedrijven. Niks geen gekunstelde, in elkaar gedraaide zinnen die tien keer gelezen moeten worden voor ze zijn begrepen. Geen bijvoeglijk naamwoord te veel. Nee, Marquez hield het luchtig, zonder te vervallen in gemakzucht. Want zijn verhalen waren makkelijk te verteren, ondertussen zat er zoveel meer verborgen aan thematieken en boodschappen. Zo vreemd was dat niet, gezien Marquez ook actief was als politiek activist. In 2004 verscheen dan zijn laatste werk: Een droeve herinnering aan mijn hoeren. Verder zou er niks meer komen. Marquez had zichzelf al lang en breed bewezen (in 1982 kreeg hij de Nobelprijs voor de Literatuur) en worstelde bovendien met zijn gezondheid. Zo overleefde hij in 1999 ternauwernood kanker, in 2012 werd bekend gemaakt dat hij leed aan Alzheimer. Eerder dit jaar moest hij in het ziekenhuis worden opgenomen in verband met een longontsteking, Maandag meldde El Universal dat Marquez wederom ten prooi aan kanker was gevallen. Afgelopen donderdag, op 87-jarige leeftijd, is de Colombiaanse schrijver in zijn eigen huis bezweken.