Boekennieuws.

In Lessen weet meesterschrijver Ian McEwan het leven van zijn hoofdpersoon Roland moeiteloos te verweven met de grote gebeurtenissen van onze recente geschiedenis: van de Suezcrisis naar de Cubacrisis en […] Het bericht Boekfragment: <i>Lessen</i> verscheen eerst op Boekenkrant.

Een kwartier voor afspraak loop ik het Tilburgse restaurant RAW binnen. De interviewlocatie is uitgekozen door vader Jeroen en zoon Boris de Leijer. Bedoeld of niet: de naam van het […] Het bericht Interview Jeroen en Boris de Leijer: ‘Dit boek was mijn sprong naar de volwassenheid’ verscheen eerst op Boekenkrant.

Het is voor het eerst dat de bekroonde Canadese illustrator Sydney Smith (1980) zowel de tekst als de illustraties verzorgt voor een prentenboek. Dat levert meteen een beeldschoon resultaat op, waar tekst en beeld perfect samengaan.

Er zijn veel zorgen om onze zeeën. Opwarming, plastic soep, enzovoort. Je zou bijna vergeten dat het fantastische natuurgebieden zijn. Stel, we zouden ons wat meer verwonderen, zou dat kunnen […] Het bericht Laten we ons eens wat meer verwonderen! verscheen eerst op Boekenkrant.

Uiteraard doet taal ertoe, maar het woord ‘lelijk’ schrappen uit boeken van Roald Dahl maakt de wereld niet mooier, vindt Stine Jensen. „Juist het gesprek over ‘mooi’ en ‘lelijk’ ontbreekt in deze tijd.”

Hoe laten we het verleden los? En hoe dan verder? Drie Franse romanschrijvers zoeken in hun boeken naar manieren om via de verbeelding onze herinneringen onschadelijk te maken.

In Stahlgewittern is een van de beste en meest overtuigende oorlogsboeken. Dat de schrijver ook genoot van zijn belevenissen aan het front, lijdt geen twijfel.

Op 22 februari 1942 maakten de 60-jarige Oostenrijks-Joodse schrijver Stefan Zweig en zijn veel jongere, tweede vrouw Charlotte Altmann een einde aan hun leven.

Het is bijna carnaval en alles in het dorp wordt op scherp gesteld door de dood van een majorette. Meer dan een thriller is deze sfeervolle roman het portret van een gemeenschap.

Hij wás niet zo goed, deze tweede roman van Jones: te veel personages, de stijl werd een truc. Maar de schrijver snoeide in zijn verhaal voor de Nederlandse vertaling, met prachtig pregnant resultaat.