Boekennieuws.

Vorige week vrijdag overleed Guus Luijters. Hij publiceerde romans, novellen, poëzie en vele boeken over de Tweede Wereldoorlog. Uitgeverij Nieuw Amsterdam verliest in hem een gewaardeerde schrijver met een bijzonder fijne pen, maar bovenal een geliefde vriend. Eenieder op de uitgeverij droeg hem een zeer warm hart toe.

Vandaag verschijnt Boekenkrant nr.1 – 2025 met onder andere: Vanaf 9 januari verkrijgbaar in de betere boekwinkel én in de bus bij abonnees. Nooit meer de deur uit hoeven om de Boekenkrant te halen? Neem een abonnement, dan ontvang je 11x per jaar de Boekenkrant thuis én steun je onze missie. — Het bericht Vers van de pers: Boekenkrant nr.1 – 2025 verscheen eerst op Boekenkrant.

Schrijver, dichter en journalist Guus Luijers heb ik nooit ontmoet, maar altijd met plezier gelezen. Op 3 januari overleed hij, 83 jaar oud, na een lang leven in de letteren. Als eerbetoon lees ik daarom zijn Laatste brood. Literaire herinneringen, dat kort voor zijn dood is verschenen en je aanmoedigt om alles van hem te lezen.

Het genre van de memoir, waarin auteurs hun eigen leven beschouwen, leek even aan kritiek ten onder te gaan, maar blijft geliefd. Memoirs zoeken naar wat echt is in een wereld die een surrogaat lijkt en in het teken staat van zelfpromotie en propaganda.

In zijn nieuwe roman hebben de personages geen namen. De lezer moet het doen met schimmige aanduidingen als ‘de man’. Waarom doet Jeroen van Rooij dat? En werkt dat?

In haar nieuwe roman behandelt Maja Haderlap een gebrekkige moeder-dochterrelatie, die getekend is door de woelige geschiedenis van een Sloveens dorpje in Karinthië.

De erotische onderstroom van de cultuur van de renaissance blijft aanlokkelijk. De openheid over gevoelige thema’s die later verboden terrein zouden worden, is opmerkelijk.

De ongelijkheid van kansen in het onderwijs is een hardnekkig en gecompliceerd probleem, zo blijkt uit verschillende recente boeken. Toch zijn ook de oplossingen helder.

In Verscheurd Parijs laat Sebastian Smee zien hoe de levens van twee kunstenaars – Édouard Manet en Berthe Morisot – verweven waren met de heftige gebeurtenissen van hun tijd.

Cartoonist Willem, bekend van het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo, is volgens Frenk Driessen een pornograaf in de traditie van de Franse revolutionaire ‘politieke pornografie’.